Gianluigi Buffon to nowy szef Reprezentacji Azzurri, postać będąca punktem odniesienia dla zawodników, zwłaszcza tych najmłodszych; opiekun tożsamości, wartości i historii drużyny narodowej; Przewodnik terenowy dla całej drużyny, potrafiący zjednoczyć grupę i ułatwić komunikację pomiędzy zawodnikami a kadrą organizacyjną; przedstawiciel drużyny i Federacji pod nieobecność Prezydenta, w sytuacjach oficjalnych i w kontaktach z mediami.

Gianluigi Buffon nowym szefem delegacji Azzurri

Carrarese, lat 45, prawie 25 razy w koszulce Azzurri: od pierwszych meczów w kadrze do lat 15 (sezon 1991-92) po oficjalny debiut w barwach drużyny Azzurri do lat 16 w następnym sezonie (28 kwietnia 1993 w Stambule, etap finałowy) Mistrzostw Europy), w dwóch finałach europejskich (do lat 16 w 1993 i do lat 18 w 1994, w składzie wyjściowym) awansując w szeregach młodzieży sektorze z porażką i jednym zwycięzcą (1996 do lat 21, drugi wybór w (Pagotto), udziałem w Pucharze Świata do lat 17 (Japonia '93), jednymi igrzyskami olimpijskimi (Atlanta '94, rezerwowy Pagliuca) i zwycięstwem w Igrzyska Śródziemnomorskie (Bari '97). A potem długa historia Buffona z Kadrą Narodową Seniorów: jego podróż rozpoczęła się 27 października 1997 roku w Moskwie, śpiąc dla Pagliucy pod śniegiem. To był jego pierwszy mecz (19 lat, 9 miesięcy i 1 dzień), ostatni raz 20 lat, 4 miesiące i 27 dni później, 23 marca 2018 roku, w towarzyskim meczu z Argentyną w Manchesterze (0:2).

W ciągu tych 20 lat, których szczytem było zwycięstwo w Pucharze Świata w 2006 roku, rozegrał 176 meczów (214 razy w składzie), co stanowi rekord w historii Azzurri. Rozpoczął 172 ze 176 meczów i ukończył 155 meczów; 156 z nich grało w „Juventusie”, a 20 w „Pamie”; Rozegrał 57 meczów towarzyskich, 41 w Europie, 39 w rundzie kwalifikacyjnej mistrzostw świata, 17 w finale europejskim, 14 w finale mistrzostw świata i 8 w Pucharze Konfederacji. Jego ostateczny rekord to 85 zwycięstw, 56 remisów i 35 porażek; Ponad 15 000 minut gry (15 288, średnio 86 minut na mecz); Najwięcej mierzył się z Hiszpanią: 13 razy, 2 zwycięstwa, 4 remisy i 7 porażek (w tym 2 w rzutach karnych).

Widoki warte zapamiętania: brak. 67, finał Pucharu Świata 2006 (w Niemczech tylko 2 gole stracone podczas turnieju, samobójczy gol Zaccardo i rzut karny Zidane'a); nr 100 przeciwko Holandii w Cesenie w 2009 r.; Przeciwko Urugwajowi w Rzymie nr 112, gdzie z Dino Zoffem świętowano 150. rocznicę Włoch; nr 126 przeciwko Malcie w remisie z Paolo Maldinim w 2013 r.; 150 przeciwko Bułgarii w Palermo w 2015 r. Oprócz występów w reprezentacji jest także rekordzistą pod względem większości występów w roli kapitana (80) i większości obrononych rzutów karnych (3, Forlan, Cáceres i Gargano) podczas Pucharu Konfederacji 2013 pomiędzy Włochami i Urugwaj, trzeci w fazie play-off o miejsce. W regulaminowym czasie obronił 5 z 15 rzutów karnych, ostatnie dwa przez Mifsuda (Malta) i Mandzukicia (Chorwacja); nigdy nie został uruchomiony.

Wśród najważniejszych wydarzeń: pierwsze dwa gole, które stracił, to oba zdobyte przez kolegów z drużyny, samobójcze bramki Fabio Cannavaro w jego debiucie w Moskwie w 1997 r. oraz samobójcze bramki Alessandro Costacurty w zwycięskim meczu Włoch z Paragwajem; jego pierwszy gol na wyjeździe padł w wygranym 2: 1 meczu Włoch z Danią 27 marca 1999 r., 15 miesięcy po debiucie, w jego czwartym meczu (nie licząc „przyjaznego” meczu z World Stars z okazji 100. rocznicy FIGC). ).

W swoim debiucie został drugim najmłodszym bramkarzem reprezentacji narodowej po Piero Campellim (1912) przed Donnarummą dla Buffona przeciwko Francji (2016) w wieku 17 lat i 189 dni. Buffon, Antonio Carbajal i Andres Guardado (Meksyk), Lothar Matthaus (Niemcy) oraz Leo (5, choć w 1998 nie wystąpił) należą do zawodników, którzy grali w największej liczbie finałów mistrzostw świata. Messi (Argentyna) i Cristiano Ronaldo (Portugalia). W sumie w mistrzostwach świata rozegrał 14 meczów.
W swojej karierze rozegrał 1151 meczów (256 w „Parmie”, 25 w PSG, 685 w „Juventusie” i 176 w reprezentacji). Najważniejsze wydarzenia Azzurri: zwycięstwa w Pucharze Świata 2006 i Mistrzostwach Europy do lat 21 w 1996 r. oraz Igrzyskach Śródziemnomorskich w 1997 r.; 2. miejsce na Euro 2012, Euro 1995 U18 i Euro 1993 U16.